która uczy prowadzić sesje i warsztaty w oparciu o prowadzenie intuicji/Duszy. Byłam tego bardzo ciekawa i zdecydowałam się na rozmowę o Soul Coaching®u z jedyną w Polsce trenerką Soul Coachów. I potem już poleciało… 4 miesiące potem byłam już w Nałęczowie na pierwszym zlocie rozpoczynającym 9 miesięczne szkolenie.

Już w pierwszym dniu, dniu przyjazdu zaczęłam się fatalnie czuć. Po kilku godzinach wiedziałam, że coś koszmarnego się dzieje i zaczynam tracić siły, bolały mnie całe plecy, miałam opuchniętą z tyłu głowę i gorączkę bliską 40 stopni. Wspomnę tu, że nie choruję na nic poza krótkimi katarami, które opanowuję w 24 godziny…

Na drugi dzień nie potrafiłam zejść ze schodów bez trzymania się dwoma rękami poręczy. Na szczęście wzięłam swoją ziołowa apteczkę i zaczęłam się faszerować ziołami. I ten stan, bez zmian na lepsze utrzymywał się 3 dni. W nocy z 3 na 4 dzień czułam, że umieram… było mi bardzo ciężko… leżałam obolała, czułam każdą komórkę mojego ciała i zapadałam się w łóżku. Myślałam o wezwaniu pogotowia, ale spadł taki śnieg, że nie nikt nie potrafił wyjechać i wjechać do domu, w którym byliśmy a z braku sił nie miałam już pomysłów co dalej.

Rozmawiałam z Bogiem w myślach… dziękowałam za moje życie, powiedziałam mu, że mi szkoda, że to tak szybko… że tęsknię za córką i mężem, ale przyjmę wszystko co jest mi przeznaczone. I opadłam z sił, wydaje mi się, że zasnęłam… choć wcześniej nie potrafiłam spać z bólu.

I przebudziłam się ok 3.00 w nocy, czułam, że mam pełny pęcherz i chcę wstać. Powoli spróbowałam unieść ciało i dowlekłam się do łazienki. Usiadłam i nie mogłam wstać przez dłuższą chwilę, ale postanowiłam spróbować i trzęsąc się z zimna, spocona ułożyłam się na kanapie a nie w sypialni.

Przebudziłam się ok 7.00 i poczułam, że coś się zmieniło… jakby ktoś odwrócił kartę na drugą stronę. Zaczęłam czuć oddech w klatce piersiowej. I zaczęłam wracać do sił. Z minuty na minutę zdrowiałam.

Po kilkunastu minutach umiałam pójść do pokoju i zabrać ręcznik, ubrania, aby się wykąpać i przebrać. Pod prysznicem czułam, że inaczej czuję ciało. Było silniejsze. A na wykładach w salce mogłam już usiąść a nie leżeć… (przez wszystkie 4 dni uczestniczyłam na wykładach, ale nie brałam udziału czynnego). Nadal słuchałam i niemal z każdym słowem transformowało się coś we mnie.

Wieczorem był zaplanowany Quest z Duszą. Każda z nas przez godzinę, w odosobnieniu miała zaplanowane spotkanie sama ze swoją Duszą.

I to było moje pierwsze spotkanie … gdyby Dusza miała twarz to napisałabym, że to było spotkanie twarzą w twarz z Duszą.

Opowiedziała mi dlaczego zachorowałam. Że musiała tak zaplanować, bo mój umysł by nie odpuścił. Że zablokowała energię w kręgosłupie i zablokowała głowę. Abym mogła słuchać a nie analizować.

I teraz mam pisać. Dyktowała mi 8 stron. Pisałam bez przerwy. Pisałam o tym, jak mam uczyć ludzi odnajdowania połączenia z ich Duszami. Wzruszam się za każdym razem, kiedy zaglądam do tego zeszytu. Dostałam tyle wytycznych…

Po Queście była impreza z muzyką… intuicyjny taniec w pięknych sukienkach, które każda z nas miała zabrać na wyjazd. I ja tańczyłam, jak szalona! Dziewczyny nie mogły uwierzyć, że jeszcze 12 godzin wcześniej byłam jak trup.

Wróciłam do domu dwa dni później, zdrowa w ciele jakby nic się nie wydarzyło. Tylko ciuchy mi spadały… bo straciłam kilka kg.

Wróciłam zdrowa, ale odmieniona na zawsze. Ja żywioł Ziemi, mocno stąpająca realistka, uwierzyłam w istnienie Duszy. Odnalazłam do niej drogę. I nauczyłam się jak prowadzić innych ludzi ku ich wewnętrznej mądrości.